In de zomer van 2024 reden we onze eigen ‘grote Alpenlus’. De fietsroute bestaat uit segmenten van de Innradweg, Via Claudia Augusta, Alpe Adria Radweg, Benjaminse Salzburg – Venetië, de Tauern Radweg en de Zillertal Radweg.
De start was bij Innsbruck. We konden de auto achterlaten op Sonnenplateau Camping Gerhardhof in Telfs. Het eerste deel van de route hebben we zelf gemaakt. We fietsen langs de Inn en het was direct mooi. Bergen om ons heen, de lichtblauwkolkende rivier, door smalle kloven en langs de spoorlijn. Iets onder Imst pakken we de route ‘Via Claudia Augusta’ op. Na Pfunds duiken we over een grindpad een heel indrukwekkende kloof in met rotspartijen, veel groen, hele oude bruggen en een kasteel. Na een korte maar behoorlijk pittige korte klim naar de autoweg begint langzaamaan de klim naar Nauders. De klim gaat over een autoweg met s-bochten en we vinden het goed te doen. Na Nauders steken we de weidse alpenvelden over richting de Reschensee, op naar Italië (en dus goede koffie!).
Adige en Weinstraße
Het eerste stuk in Italië volgen we lang de rivier de Adige. Het meeste gaat vals plat naar beneden. We zoeven tussen de enorme appelvelden door en eindigden boven Merano. De stad zelf doen we niet aan; we fietsen tegen de bergrand, met uitzicht over Merano, naar Marlengo. Uiteindelijk komen we weer in het dal om verder de Adige te volgen naar Bolzano en slaan daar af naar het dal richting Trento. Dat is een vlak stuk met de bergen om ons heen en nog steeds heel veel appels. Maar halverwege dit dal begint ook de ‘weinstraße’ en verandert het uitzicht in uitgestrekte druivenvelden, met enorm grote trossen. Het plaatsje ‘Mezzocorona’ komt Aniek nog bekend voor van wijn die in Nederland wordt verkocht. Het laatste stuk naar Trento is een beetje saai, je fietst vlak bij de snelweg.
Helse klim na Trento
Na Trento begint een enorm helse klim. Tijdens de lunch op een terras in Trento (met een wijntje) zien we ineens dat we nog 1100 hoogtemeters moeten overbruggen in 42 kilometer. We beginnen vol goede moed, maar we zijn Trento nog niet uit of het wordt mega steil. De eerste paar kilometer doen we daarom lopend, maar dat is zó zwaar met al dat gewicht aan de fiets. Er volgen veel pittige klimmetjes en een wegafsluiting waardoor we dwars door een wijngaard gaan – dat was dan wel weer grappig. Overigens is het uitzicht wel prachtig! Hier en daar verleggen we de route iets in de hoop wat vlakker te fietsen. Het is ook nog eens heel warm. We passeren het Levicomeer, waar Aniek nog jeugdherinneringen aan heeft, en we zien Caldonazzo in de verte. Het was een zware middag, maar aan het einde van de dag lachen we erom en drinken we er nog een wijntje op.
Geweldige eigen route
We besluiten om de dag erna een eigen stuk route te maken. Als we de Via Claudia Augusta blijven volgen, dan zouden de komende 100 km zoals die middag na Trento zijn. Het moet wel leuk blijven. We pakken een bestaande fietsroute uit de regio die ons door het dal brengt. En oh, wat is het prachtig. We fietsen door een uitgestrekt dal, door smalle kloven met steile rotswanden, geweldige kerkjes en oude huizen. We nemen ook de tijd om een warme lunch voor onszelf te maken, met de voeten in de koude rivier. We komen uit in Bassano del Grappa, een geweldige plaats! Met een brug die lijkt op de Ponte Vecchio in Florence, maar dan zonder toeristen. Bij deze plaats stoppen de bergen trouwens ook, een heel gek gezicht, je kunt ineens ver kijken.
Strada del Prosecco en favoriete camping
Na Bassano del Grappa bedenken we weer een stuk eigen route. De weg gaat soms omhoog, soms naar beneden. We fietsen de proseccostreek in (Strada del Prosecco) met geweldige uitzichten. Allemaal druiven tegen de heuvels aan, maar weer heel anders dan bij Trento. Het lijkt alsof dit ‘rommeligere’ druivenstruiken zijn. We eindigen bij een geweldige camping aan ‘Lago di Lago’ waar we een hele ontspannende rustdag hebben. Deze camping is absoluut onze favoriet van deze vakantie: groen gras, vriendelijke mensen, met zwembad en aan het meer en een barretje met lekkere prosecco (uiteraard).
Autorally
We vervolgen de route naar Vittorio Veneto, een heel mooi oud plaatsje. Vanaf Conegliano pakken we de route van Benjaminse (Salzburg-Venetië, maar dan andersom) op. Het eerste stukje vinden we een beetje saai. Het is plat, we zijn de bergen uit. Wat verder komen de bergen langzaamaan weer dichterbij, ze lijken ook wat ruiger. In Maniago pakken we een hotel, want hier zijn weinig campings. Toevallig is er op deze dag een autorally. Het hele plein waar ons hotel aan grenst staat vol met auto’s, een hele gezellige boel.
De Alpe-Adria andersom
Na Maniago rijden we door de rand van de bergen, we zien regelmatig bordjes met ‘TVG3’, een regionale fietsroute. We passeren kleine, rustige dorpjes en het voelt redelijk als the middle of nowhere, en soms zien we ineens een industriegebied of grote sportvelden. Ineens komen we langs een gigantisch half drooggevallen rivier, heel imposant. Na Venzone, een prachtig oud stadje overigens, duiken we echt de bergen weer in. We volgende Alpe-Adria Radweg, alleen fietsen wij ‘m andersom. Wat dus ook betekent: we fietsen alles omhoog, en we komen heel veel fietsers tegen, meestal elektrisch. De route is prachtig, door de ruige bergen en smalle kloven, op allemaal vrij liggend fietspad. Het is wel duidelijk een toeristischer gebied dan de afgelopen dagen, zeker bij Tarvisio.
Tour door Slovenië
Bij Tarvisio gaan we Slovenië in! Ontzettend leuk om dit land te ontdekken. Met een uitzicht op het Triglav gebergte volgen we nog steeds het fietspad. Het is hier ’s avonds een stuk frisser dan de afgelopen dagen in Italië, maar dat gaf wel een goede nachtrust. We fietsen deels omhoog, deels omlaag, en één steile klim richting Bled. Heel veel bos, heel rustig, golvend door het landschap. In Bled pakken we de trein naar Podbrdo. Fiets in de trein gaat prima, de bagage kunnen we erop laten zitten. Podbrdo heeft een oostblokachtig station en het voelt alsof we in the middle of nowhere zijn uitgestapt. We volgen een lange autoweg veelal naar beneden richting Most na Soci. Het is prachtig (en makkelijk fietsen). Het laatste stuk naar Tolmin volgen we de Soca rivier, heel mooi. Vanaf het plaatsje Kanal gaan we de autoweg af en volgen we een fietspad met uitzicht over de Soca, tot Nova Gorica. In Gorizia (het Italiaanse deel van deze stad) nemen we de trein naar Udine, en van Udine de fietstrein (Mi-Co-Tra) naar Villach. Hier gaan dus ook veel toeristen mee die de Alpe-Adria fietsen. De trein gaat vaak en je fiets kan makkelijk mee. Je moet je fiets wel op zo’n 1,5 meter hoogte aangeven (de tassen moeten er ook af). We reden met de trein door hetzelfde dal als waar we een paar dagen geleden hadden gefietst.
Een beetje saai langs de Drau
Vanaf Villach volgen we een fietspad langs de Drau. Eerlijk gezegd vonden we dit erg saai na al het natuurgeweld van de dagen daarvoor. Het is ook een erg uitgestrekt dal in dit gebied. Dan maar flink doortrappen. Langs Spittal an der Drau richting Sachsenburg. Hier hebben we aan het einde van de middag en ’s nachts veel regen. Vanaf Sachsenburg wordt de route weer interessanter. Het dal is wat smaller en het is mooi heuvelachtig richting Obervellach. De wolken hangen laag, wat ook voor mooie plaatjes zorgt. Na Obervellach begint de klim naar Mallnitz, het is behoorlijk steil aan het begin. De omgeving is prachtig. Wel rijden de auto’s hier hard langs ons heen. In Mallnitz nemen we de autotrein naar Bockstein en dat gaat heel soepel. Daarna kunnen we lekker afdalen naar Bad Gastein, een hele levendige toeristische plaats. Op de camping bij Bad Hofgastein houden we weer een rustdag.
Paragliden
Dan doen we iets heel spectaculairs. ’s Ochtends vroeg spreken we om 8.30 uur af in Dorfgastein (13 km van de camping vandaan) om te gaan paragliden! In onze fietsbroek bekijken we de bergen van boven. Het is geweldig! Het was helder en zonnig, je kon de Großglockner zien. Na een uur zaten we weer op de fiets. Nog nagenietend fietsen we richting Zell am See, en door naar Kaprun. Daarna door naar Mittershill over de Tauernradweg. We zijn inmiddels van de Benjaminse route af. Het is goed fietsen, bijna allemaal vrij liggende fietspaden. Gestaag gaan we omhoog. In veel plaatsjes waren activiteiten, hardloopwedstrijden en herfstfeesten. Allemaal lederhosen en dirndls 😉.
Sneeuw op de Gerlospas
In Krimmel slapen we in een appartement van kennissen. En dat was best prettig want het regende de hele nacht. Ook de dag erna goot het van de regen toen we weggingen, maar we hadden goede moed. Gelijk omhoog vanaf Krimml – de Gerlospas. We volgen een weg die we een paar jaar geleden steeds met de bus deden toen we hier op wintersport waren. We vinden het goed te doen, maar inmiddels zijn we misschien ook wel goed getraind. Rustig trappen we naar boven en geleidelijk wordt de regen minder. Het uitzichtpunt voor de Krimmler wässerfall was bedekt met wolken, maar ook dat was eigenlijk heel mooi. Hoog in de bergen sneeuwde het zelfs! Het is op dit moment 9 september en dit is wel ongebruikelijk. Vorige week fietsten we nog in 37 graden en nu bij het tolpoortje bovenaan de pas staat er dat het 7 graden is! Omhoog ging het nog wel, maar naar beneden werd het al snel enorm koud in de korte broek. In Gerlos drinken we warme chocomel en trekken we alle laagjes aan die we binnen handbereik hebben. Het is een lange afdaling naar Zell am Ziller. Inmiddels is het gelukkig wel droog. Vanaf Zell am Ziller fietsen we door het dal naar Fügen. Hier wacht ons een hele luxe camping met verwarmd binnenzwembad, dat was wel even fijn.
De laatste dag fietsen we naar Innsbruck, wederom langs de Inn. In Innsbruck pakken we de trein naar Telfs en fietsen we weer naar de camping waar de auto staat.
De etappes
De verschillende etappes kan je binnenkort afzonderlijk downloaden.
Volg Fantastisch Fietsen ook op Instagram
Overnachten
Bijna altijd slapen we op campings. Alleen in Maniago en Krimml hebben we in een hotel / appartement geslapen. Simpelweg omdat er geen camping was. Onze ‘persoonlijke reviews’ vullen we zo snel mogelijk aan.
